امیر قنبری‌نیا، در گفتگویی با خبرنگار ایرنا، فرش ایرانی را هنر محض دانسته و کاربرد واژه «هنر-صنعت» برای آن را نادرست می‌داند. به گفته‌ی وی، فرش دستباف هنر و فرش ماشینی صنعت است.
وی در پاسخ به این سوال که با وجود پیشینه‌ی غنی فرش ایرانی، چرا سهم آنچنانی در بازار جهانی ندارد، گفت: اطلاعات موجود در داخل و خارج در این باره متفاوت است و آمارهای ارائه شده دقیق نیستند. اگرچه چالش‌ها در سال‌های اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما فرش‌های با کیفیت ایرانی همچنان در جهان خواهان دارند. نوسانات ارزی، قیمت فرش‌های متوسط و ضعیف را تحت تاثیر قرار داده است.
قنبری‌نیا تاکید کرد که جایگاه فرش ایرانی در جهان محفوظ است و با حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی، رویدادها و موزه‌ها، این موضوع را به عینه مشاهده می‌کند.
به عقیده وی، بزرگترین مانع پیش روی فرش دستباف ایرانی، نبود تبلیغات منسجم و هدفمند بین‌المللی است. بودجه‌های اختصاص‌یافته به این بخش به درستی هزینه نمی‌شوند. وی پیشنهاد تشکیل کمیسیون یا گروهی حرفه‌ای با همکاری بخش خصوصی، دولت، موزه‌ها، تشکل‌ها و بخش خصوصی برای تبلیغات هدفمند را ارائه داد.
قنبری‌نیا در پایان خاطرنشان کرد که با وجود شهرت جهانی فرش ایرانی، تبلیغات آن به اندازه قدمت و اصالتش نیست و همکاری دولت، بخش خصوصی و تجار برای انجام تبلیغات گسترده ضروری است. فرش ایرانی از نظر جنس، مرغوبیت و قدمت، حرف اول را می‌زند اما تبلیغات حرفه‌ای برای معرفی آن کافی نیست.
فعال حوزه فرش: به اندازه قدمت و اصالت فرش ایران تبلیغ نمی‌کنیم/جایگاه ما در جهان محفوظ است
صنعت فرش ایران با قدمتی طولانی و شهرتی جهانی، علی‌رغم دارا بودن اصالتی بی‌نظیر، از کمبود تبلیغات و بازاریابی موثر رنج می‌برد. این موضوعی است که بسیاری از فعالان این حوزه به آن اشاره می‌کنند. آن‌ها معتقدند که تبلیغات و معرفی مناسب فرش ایرانی، می‌تواند به افزایش صادرات و در نتیجه رونق اقتصادی این صنعت کمک شایانی کند. در حالی که فرش ایرانی به عنوان یک کالای لوکس و هنری در جهان شناخته می‌شود، تبلیغات و بازاریابی آن به هیچ وجه همخوانی با جایگاه و اهمیت تاریخی و اقتصادی آن ندارد.
یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، فقدان یک استراتژی تبلیغاتی منسجم و هماهنگ در سطح ملی است. فعالیت‌های تبلیغاتی اغلب پراکنده و بدون برنامه‌ریزی مشخص انجام می‌شوند و از پتانسیل شبکه‌های اجتماعی و دیگر ابزارهای نوین بازاریابی به خوبی استفاده نمی‌شود. کمبود بودجه، آموزش ناکافی در زمینه بازاریابی بین‌المللی و فقدان هماهنگی بین تولیدکنندگان، صادرکنندگان و نهادهای دولتی مربوطه، از دیگر موانع پیش روی صنعت فرش ایران در جذب بازارهای جهانی است.
با وجود این کمبودها، جایگاه فرش ایران در بازار جهانی همچنان محفوظ است. کیفیت، طرح و نقش‌های بی‌نظیر، و قدمت تاریخی این هنر دست، ضمن حفظ مشتریان قدیمی، همواره زمینه جذب مشتریان جدید را نیز فراهم می‌کند. اما بدون شک با برنامه‌ریزی دقیق‌تر و سرمایه‌گذاری بیشتر در حوزه تبلیغات و بازاریابی، می‌توان به سهم بسیار بالاتری از بازار جهانی دست یافت و از مزایای اقتصادی و فرهنگی این صنعت ارزشمند به نحو احسن بهره‌مند شد.
برای بهبود وضعیت، ضروری است که یک برنامه جامع و بلندمدت با همکاری بخش خصوصی و دولتی تدوین و اجرا شود. این برنامه باید شامل آموزش نیروهای متخصص در زمینه بازاریابی و تبلیغات هدفمند، ایجاد یک برند قوی برای فرش ایران در سطح بین‌المللی، به کارگیری از ابزارهای مدرن تبلیغاتی و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه برای نوآوری در طرح و نقش‌ها و همچنین توسعه روش‌های تولید باشد. تنها در این صورت است که می‌توان به شکوفایی دوباره صنعت فرش ایران و کسب جایگاه شایسته آن در بازارهای جهانی امیدوار بود.