سعادت اسرافیل، رئیس واحد فرش دستباف اداره کل صمت استان بوشهر، در حاشیه نمایشگاه فرش بوشهر گفت: بیمه بافندگان فرش با جدیت پیگیری می‌شود تا با رفع دغدغه‌های معیشتی و امنیت شغلی، از مهاجرت آنان از این حرفه جلوگیری شود. رایزنی‌هایی با تامین اجتماعی و بررسی ظرفیت بیمه‌های جایگزین مانند بیمه روستایی و عشایری در حال انجام است. هدف، پوشش کامل بیمه‌ی تامین اجتماعی برای همه بافندگان استان و تداوم این هنر و صنعت است.
این نمایشگاه، نخستین رویداد فروش فرش به سبک نمایشگاهی در استان بوشهر با حضور ۳۵ هنرمند و ۱۷ غرفه بود. ماهانه هزار متر مربع فرش در استان تولید می‌شود و به صورت غیررسمی به امارات، عمان و گرجستان صادر می‌شود. سال گذشته ۱۷۰ میلیارد ریال تسهیلات به بافندگان اختصاص یافت و تلاش می‌شود این رقم در سال جاری به ۳۰۰ میلیارد ریال افزایش یابد. فرش بوشهر با حمایت جدی، می‌تواند احیا شود و بیمه، تسهیلات و حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی، کلیدهای این احیاست.
هشت هزار بافنده فرش در بوشهر فاقد پوشش بیمه ای هستند
خبر تکان‌دهنده‌ای از استان بوشهر به گوش می‌رسد: هشت هزار بافنده فرش در این استان، فاقد هرگونه پوشش بیمه‌ای هستند. این آمار نگران‌کننده، نشان از وجود چالشی جدی در حوزه حمایت‌های اجتماعی و اقتصادی از این قشر زحمتکش دارد. بافندگان فرش، که اغلب زنان سرپرست خانوار هستند، با زحمت فراوان و مهارت دستان خود، هنر اصیل ایرانی را خلق می‌کنند و نقش مهمی در اقتصاد محلی و ملی ایفا می‌نمایند. با این حال، نبود پوشش بیمه‌ای، آنها را در برابر خطرات و آسیب‌های احتمالی، مانند بیماری، حوادث و کهولت سن، کاملا بی‌دفاع می‌گذارد. این امر، علاوه بر مشکلات مالی، می‌تواند سلامت و رفاه این افراد را نیز به مخاطره بیندازد.
عدم دسترسی به بیمه، معضلی فراتر از موضوع سلامت است. این بی‌مهری، می‌تواند چرخه فقر را برای بافندگان فرش تشدید کند. بی‌شک، هزینه‌های درمانی ناگهانی و غیرمنتظره، می‌توانند کسب و کار این افراد را به طور کامل فلج کند و آنها را در ورطه مشکلات اقتصادی و اجتماعی فرو برد. موضوع مهم دیگر، فقدان امنیت شغلی برای این هنرمندان است. آنها اغلب به صورت غیررسمی و بدون عقد قرارداد کار می‌کنند و این وضعیت، موجب نادیده گرفته شدن حقوق قانونی آنها می‌شود. بنابراین، نبود بیمه، فقط یک مشکل نیست بلکه زنگ خطری جدی برای آینده این هنر اصیل و صنعتگرانش است.
مسئولان و نهادهای مرتبط باید با برنامه‌ای مدون و اقدامات فوری، به این مشکل اساسی رسیدگی کنند. شناسایی بافندگان فاقد بیمه، ارائه آموزش‌های لازم در خصوص مزایای بیمه، تسهیل فرآیند ثبت‌نام و ارائه راهکارهای حمایتی جهت پرداخت حق بیمه، از جمله اقداماتی هستند که می‌توانند در این راستا موثر واقع شوند. علاوه بر این، حمایت از تشکل‌های صنفی بافندگان و افزایش آگاهی عمومی در خصوص اهمیت بیمه، می‌تواند از بروز این معضل در آینده پیشگیری کند. بی‌توجهی به این وضعیت، نه تنها منجر به بروز مشکلات عدیده‌ای برای بافندگان خواهد شد، بلکه می‌تواند لطمه‌ی جبران‌ناپذیری به این هنر ارزشمند و میراث فرهنگی ایران وارد کند.
در نهایت، می‌توان گفت که حل این مساله نیازمند یک اقدام همه‌جانبه از سوی دولت، سازمان‌های بیمه‌گر و همچنین بخش خصوصی است. حمایت از بافندگان فرش، نه تنها یک وظیفه اجتماعی است، بلکه سرمایه‌گذاری در حفظ میراث فرهنگی و رونق اقتصادی منطقه نیز محسوب می‌شود. امید است با توجه به اهمیت این موضوع و عواقب ناشی از بی‌توجهی به آن، مسولان مربوطه اقدامات لازم را در اسرع وقت انجام دهند و از به خطر افتادن آینده‌ی هزاران بافنده‌ی بوشهری جلوگیری کنند.