در حاشیه نمایشگاه فرش و تابلو فرش دست بافت در سالن اداره فرهنگ و ارشاد نوشهر، تعدادی از فرش‌بافان غرب مازندران مشکلات و چالش‌های صنعت رو به نابودی فرش دستباف این منطقه را در گفتگو با ایرنا تشریح کردند. 
فیلمی که به مشکلات فرش‌بافان مازندران می‌پردازد، می‌تواند داستانی چندلایه و تکان‌دهنده باشد. در پاراگراف اول، می‌توانیم با خانواده‌ای از فرش‌بافان آشنا شویم؛ زن و شوهری که سال‌هاست در این حرفه زحمت می‌کشند و با عشق و مهارت، طرح‌های پیچیده را روی دار قالی می‌بافند. آن‌ها از نسلی هستند که این هنر را از نیاکان خود به ارث برده‌اند و فرش بافته‌شده، نه فقط منبع درآمد، بلکه هویت و میراث فرهنگی آن‌هاست. اما در این میان، محدودیت منابع اقتصادی، نبود بازار مناسب و رقابت با تولیدات ماشینی، مشکلات اساسی زندگی آن‌هاست.
پارگراف دوم به چالش‌های اقتصادی و اجتماعی بیشتر می‌پردازد. بافت فرش، کاری زمان‌بر و طاقت‌فرسا است که درآمد آن، با افزایش هزینه‌های زندگی، به سختی کفاف زندگی را می‌دهد. فیلم می‌تواند واقعیت تلخ فقر و فراموش‌شدن این هنرمندان را به نمایش بگذارد؛ آن‌ها که از حمایت‌های دولتی و بیمه کافی بی‌بهره‌اند و برای فروش تولیدات خود، با واسطه‌ها و دلالان دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در این بخش، می‌توان به نمایش درگیری‌های مالی و مشکلات خانوادگی ناشی از این فشارهای اقتصادی پرداخت، مانند ترک تحصیل فرزندان به دلیل نیاز مالی یا اختلافات بین زن و شوهر بر سر آینده‌ی کسب و کارشان.
پارگراف سوم می‌تواند به مشکلات ساختاری و پیچیدگی‌های بازار فرش دستبافت بپردازد. عدم آگاهی از قوانین مربوط به حمایت از صنایع دستی، نبود دسترسی به آموزش‌های به‌روز و بازارهای جهانی، همگی از چالش‌های پیش‌روی فرش‌بافان است. فیلم می‌تواند با نشان دادن تلاش‌های بیهوده این هنرمندان برای فروش آثار خود در نمایشگاه‌ها و بازارهای محلی، به این موانع اشاره کند. از طرفی، رقابت شدید با فرش‌های ماشینی ارزان‌قیمت، زندگی آن‌ها را تهدید می‌کند. همچنین، فیلم می‌تواند به نقش کمپانی‌های بزرگ و یا واسطه گران در بهره‌کشی از این هنرمندان و در نتیجه کم شدن سهم آن‌ها از درآمد ناشی از فروش فرش‌های بافته‌شده بپردازد.
در پاراگراف پایانی، فیلم می‌تواند به امید و مقاومت این هنرمندان تمرکز کند. اگرچه با صدها چالش روبرو هستند، اما هنوز هم به هنر خود عشق می‌ورزند. بخش پایانی می‌تواند به نقش هنرمندان جوان‌تر در احیای این هنر و تلاش برای ورود به بازارهای جهانی بپردازد. یا به تلاش‌های سازمان‌ها و اشخاصی که برای حمایت از فرش‌بافان و حفظ این صنعت سنتی تلاش می‌کنند، اشاره داشته باشد. در نهایت، فیلم می‌تواند با صحنه‌ای امیدوارکننده، به آینده‌ی این هنر و تلاش برای حفظ میراث فرهنگی و اقتصادی آن بپردازد. انتخاب این پایان، به سبک و پیامی که فیلمساز قصد انتقال آن را دارد، بستگی خواهد داشت.