محمدکاظم منزوی، معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار چهارمحال و بختیاری، در کارگروه توسعه بخش تعاون این استان اعلام کرد که برای ۲۸ مدیر دستگاه اجرایی که وظایفی در سند توسعه بخش تعاون دارند، ابلاغیه صادر و وظایفشان به طور دقیق در آن ذکر خواهد شد. وی بر لزوم راهبری و مدیریت این وظایف توسط مدیران تاکید کرد.
منزوی در مورد وضعیت اتاق تعاون استان گفت: با توجه به مشکلات اخیر، شأن اتاق تعاون با منزلت استان همخوانی ندارد و نیاز به تحول اساسی و نسل جدیدی از مدیریت دارد.
وی همچنین بر هدایت متقاضیان به سمت تشکیل شرکت‌های تعاونی توسط مراکز صدور مجوز مرتبط با بخش تعاون تاکید کرد و خواستار توضیح مزایای تشکیل تعاونی برای متقاضیان شد.
معاون استاندار با اشاره به وضعیت بحرانی برخی تعاونی‌ها، از جمله اتحادیه‌های صنایع دستی، بر ضرورت برنامه‌ریزی برای نجات آنها تاکید کرد و افزود که توان اتحادیه‌های صنایع دستی استان به شدت کاهش یافته است.
منزوی همچنین به مشکلات تعاونی‌های فرش دستباف اشاره کرد و بر اهمیت اقدامات فوری برای حل مشکلات این بخش مهم تاکید نمود.
صنایع دستی چهارمحال و بختیاری، با وجود قدمت و غنای چشمگیر، در شرایط مطلوبی به سر نمی‌برند. این هنرهای اصیل که زمانی منبع درآمد و هویت بخشی قابل توجهی برای استان بودند، اکنون با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند. از کمبود حمایت‌های دولتی و نبود زیرساخت‌های مناسب تا رقابت با کالاهای ماشینی و بی‌کیفیت، مجموعه عوامل دست به دست هم داده تا این میراث ارزشمند در معرض تهدید جدی قرار گیرد.
یکی از مهم‌ترین مشکلات، نبود بازار فروش مناسب و دسترسی محدود به بازارهای داخلی و خارجی است. بسیاری از هنرمندان صنایع دستی، به دلیل عدم آشنایی با روش‌های بازاریابی مدرن و فقدان بسترهای آنلاین و حضوری مناسب، قادر به فروش محصولات خود با قیمت‌های منصفانه نیستند. این در حالی است که کالاهای مشابه خارجی یا تولیدات ماشینی داخلی، با تبلیغات گسترده و قیمت‌های پایین‌تر، سهم بازار را از آن خود می‌کنند. در نتیجه، هنرمندان با کاهش فروش و درآمد مواجه شده و به ناچار به ترک حرفه خود و یا تولیدات کم کیفیت‌تر روی می‌آورند.
مشکل دیگر، عدم آموزش و انتقال مهارت‌های سنتی به نسل‌های جدید است. با وجود اینکه چهارمحال و بختیاری از تنوع چشمگیری در صنایع دستی برخوردار است (از گلیم و قالی بافی گرفته تا جواهرات، سفالگری و چوب کاری) اما نگرانی های جدی در مورد آینده این هنرها وجود دارد. عدم علاقه جوانان به یادگیری این حرفه‌ها، به دلیل عدم جذابیت شغلی و درآمد ناچیز، باعث می‌شود دانش و مهارت‌های ارزشمند به تدریج از بین برود.
کمبود اعتبارات و حمایت‌های مالی نیز از دیگر مشکلات اساسی است. هنرمندان صنایع دستی اغلب با کمبود سرمایه برای خرید مواد اولیه با کیفیت، بهره مندی از تجهیزات مدرن و شرکت در نمایشگاه‌ها و جشنواره‌ها روبرو هستند. این کمبود حمایت‌ها، باعث می‌شود هنرمندان نتوانند کیفیت محصولات خود را ارتقاء داده و در رقابت با سایر تولیدکنندگان موفق باشند. در واقع، در نبود حمایت‌های لازم، این هنر ارزشمند در حال از دست رفتن است و نیازمند توجه جدی مسئولان و برنامه ریزی مدون برای احیا و توسعه است.
در مجموع، احیای صنایع دستی چهارمحال و بختیاری نیازمند یک برنامه جامع و بلند مدت است که شامل حمایت از هنرمندان، آموزش و مهارت آموزی، ایجاد زیرساخت‌های مناسب، بازاریابی و تبلیغات مؤثر و حمایت‌های مالی مناسب می‌باشد. در غیراین صورت، این گنجینه گران‌بها و هویت ساز استان، در معرض نابودی کامل قرار خواهد گرفت.