وزير گردشگري: مساله اصلي براي جذب گردشگر، زيرساختي و ايران‌هراسي است
تعادل |
برنامه هفتم توسعه، ورود 15 ميليون گردشگر به کشور را هدفگذاری کرده است. اما آیا زیرساخت‌های لازم برای پذیرش این حجم از گردشگر در ایران وجود دارد؟ فعالان بخش خصوصی در نشست صبحانه کاری با وزیر گردشگری، نگرانی‌هایی را در این خصوص مطرح کردند. آنها پرسیدند که با فرض ورود ناگهانی 15 میلیون گردشگر، از کدام ایرلاین‌ها، هتل‌ها، رستوران‌ها، سرویس‌های بهداشتی و اتوبوس‌ها استفاده خواهند کرد؟ وزیر گردشگری ضمن تایید این نگرانی‌ها و اشاره به آمار 130 فروند هواپیما با میانگین سنی بالا، اعلام کرد که پاسخگویی به 15 میلیون گردشگر با این زیرساخت‌ها امکان‌پذیر نیست. به گفته آقای صالحي اميري، مشکل اصلی جذب گردشگر، کمبود زیرساخت‌ها و در مرحله بعد، ایران‌هراسی ناشی از تبلیغات سوء دشمنان است. اولین برنامه برای توسعه گردشگری ایران، به گفته وزیر، توسعه زیرساخت‌ها، تقویت ظرفیت های هوایی و فعالیت شرکت‌های هواپیمایی خارجی در ایران است. اولویت‌ها در این بخش عبارتند از: اعطای توریست کارت به گردشگران خارجی برای تبدیل ارز به ریال، رایزنی با عربستان و عراق برای برگزاری جشن نوروز و جذب گردشگر، تمرکز بر آسیای جنوب شرقی و در نهایت کشورهای اروپایی. وی همچنین بر لزوم خروج دولت از تصدی‌گری و تغییر استراتژی تاکید کرد.
روياي 15 ميليون گردشگر
نشست صبحانه کاری فعالان اقتصادی با وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در اتاق ایران برگزار شد. صمد حسن‌زاده، رئیس اتاق ایران، اعلام کرد که از 400 رشته صنایع دستی شناخته شده در جهان، 300 رشته در ایران ثبت شده و ایران پس از هند و چین، در حوزه صنایع دستی سرآمد است؛ اما رتبه صادرات صنایع دستی ایران 31 است که با ظرفیت‌های موجود همخوانی ندارد.
حسن‌زاده با اشاره به اینکه حدود 2.5 میلیون نفر از صنعت فرش امرار معاش می‌کنند، گفت: فرش ایران قدمت تاریخی دارد، اما نتوانسته‌ایم از این بخش به نحو احسن بهره‌برداری کنیم.
وی به گردشگری سلامت اشاره کرد و افزود: ایران در بخش گردشگری سلامت نیز ظرفیت‌های بالایی دارد، اما به دلیل برخی بی‌توجهی‌ها از این ظرفیت غافل مانده‌ایم. در حالی که ترکیه با برنامه‌ریزی دقیق در حوزه گردشگری سلامت، رشد خوبی را تجربه کرده است.
احد عظيم زاده، رئیس کمیسیون گردشگری اتاق ایران، از وزیر در مورد امکانات مورد نیاز برای جذب 15 میلیون گردشگر بر اساس برنامه هفتم پرسید و از کافی بودن زیرساخت‌های موجود ابراز تردید کرد.
او ادامه داد: اگر همین امروز توافق صورت بگیرد و 15 میلیون گردشگر وارد کشور شوند، از کدام ایرلاین‌ها، هتل‌ها، رستوران‌ها، سرویس‌های بهداشتی و اتوبوس‌ها استفاده خواهند کرد؟ گردشگر به امکانات نیاز دارد و باید همین امروز کار را شروع کنیم.
به گفته عظيم‌زاده اگر دولت بودجه نداشته باشد، چگونه می‌توان زیرساخت ایجاد کرد؟ درخواست ما این است که برای گردشگری کشور دستورات ویژه صادر شود.
رئیس کمیسیون فرش، هنر و صنایع دستی اتاق ایران صحبت رئیس اتاق را تایید کرد و گفت: صادرات صنایع دستی در 7 سال گذشته 200 تا 300 میلیون دلار بوده که نسبت به ظرفیت ایران عدد ناچیزی است. در حالی که صادرات ویتنام، چین و هند بالای یک میلیارد دلار است.
مرتضی حاجی آقامیری تصریح کرد: سه مقصد اصلی فرش و صنایع دستی ایرانی، کشورهای بریتانیا، آمریکا و آلمان هستند. چهارمین مقصد فرش دستباف ایرانی، آمریکاست که سال‌هاست ما را تحریم کرده است.
این فعال اقتصادی
رویاهای بزرگ با واقعیت‌های تلخ! ایران با دارا بودن جاذبه‌های گردشگری بی‌نظیر، از تخت جمشید و پرسپولیس باشکوه تا کویرهای سحرانگیز و جنگل‌های سرسبز شمالی، پتانسیل جذب ۱۵ میلیون گردشگر خارجی را دارد. این عدد، دست‌یافتنی است، اما نه با ناوگانی از ۱۳۰ هواپیمای فرسوده. این تناقض، نمایانگر فاصله‌ی عمیق میان پتانسیل و واقعیت در صنعت گردشگری ایران است.
حمل و نقل هوایی، شاهرگ اصلی صنعت توریسم به شمار می‌رود. هواپیماهای کهنه و فرسوده نه تنها از نظر ایمنی نگرانی‌های جدی ایجاد می‌کنند، بلکه با مشکلات فنی مکرر و تاخیرهای مداوم، تجربه‌ی ناخوشایندی را برای مسافران رقم می‌زنند. این وضعیت، تصویری منفی از ظرفیت میزبانی ایران ارائه می‌دهد و گردشگران را به سمت مقاصد جایگزین سوق می‌دهد. در حالی که کشورهای رقیب در منطقه با ناوگان‌های هوایی مدرن و به‌روز، بستر مناسبی برای ورود گردشگران خارجی فراهم می‌کنند، ایران با این چالش اساسی دست‌وپنجه نرم می‌کند.
علاوه بر بحث ایمنی و آسایش مسافران، ناوگان فرسوده هزینه‌های بالای تعمیر و نگهداری را به دنبال دارد. این افزایش هزینه‌ها، به‌طور مستقیم بر قیمت بلیت‌ها اثر می‌گذارد و در نهایت رقابت‌پذیری صنعت گردشگری ایران را کاهش می‌دهد. بنابراین، رویای جذب ۱۵ میلیون گردشگر با ناوگان هواپیمایی کنونی، یک رویا خام و دور از دسترس به‌شمار می‌رود. برای تحقق این رویا، باید سرمایه‌گذاری‌های کلان در بخش حمل و نقل هوایی و به‌ویژه نوسازی ناوگان هوایی انجام شود.
به موازات نوسازی ناوگان هوایی، نیاز به بهبود زیرساخت‌های گردشگری از جمله هتل‌ها، راه‌ها و امکانات رفاهی نیز احساس می‌شود. ارتقاء سطح خدمات، آموزش پرسنل و توسعه‌ی تبلیغات مؤثر، از دیگر عواملی هستند که باید برای رسیدن به هدف ۱۵ میلیون گردشگر مورد توجه ویژه قرار گیرند. در نهایت، تحقق این رویا، تنها با برنامه‌ریزی دقیق، سرمایه‌گذاری‌های هوشمندانه و همکاری بخش‌های مختلف دولتی و خصوصی میسر خواهد بود. در غیر این صورت، ۱۵ میلیون گردشگر، صرفاً یک آرزوی دست‌نیافتی باقی می‌ماند.
